Guatemala deel 1

Als je de Lonely Planet openslaat op de introductie pagina van Guatemala dan luidt de eerste zin: Guatemala is a magical place. Het is meer dan tien jaar geleden dat de burgeroorlog is beëindigd, maar het blijft de plek die je moeder vreest. Onnodig, Guatemala is heerlijk, makkelijk bereisbaar en relatief veilig.

Vanuit Belize hebben Pam en Jurriaan samen met onze twee Duitse reismaten de te luxe en dure toeristenbus naar El Remate genomen. Gelukkig hebben we deze bus genomen, want op zondag rijdt de bus naar de grens niet. Of er een bus aan de andere kant van de grens zou rijden was al helemaal niet zeker. Iedereen blij dus, ook mama die Guatemala de engste plek op aarde vindt. El Remate ligt in Peten, de Noordelijkste provincie van Guatemala. Het is de dichtbij zijnde plek waar je fatsoenlijk kan slapen als je naar Tikal gaat.

El Remate ligt aan Lago de Peten Itza. Een van de 27 meren in Guatemala. We kwamen aan in de eerste week van de zomer, hittegolf. Het meer was ongelofelijk lekker om in af te koelen. Jurriaan was als een kind zo blij omdat hij zijn armbandje was verloren in het meer. Nu had hij een reden om zijn 3 euro duikbril erbij te pakken en op speurtocht te gaan in het meer, na ongeveer 5 minuten had hij hem al gevonden. Pam zei: “ zal ik hem nog een keer in het water gooien, dan kan je nog een keer lekker speuren”. Dat vond Jurriaan dan weer het andere uiterste. Jullie hebben vast de foto van het meer wel voorbij zien komen op Facebook.

Nog diezelfde nacht stond de tour naar Tikal op het programma, deze magische ( nummer 1 toeristische plek) wordt the mother of all Maya ruins genoemd. Om 03.00uur ging de wekker. Dat was wel even slikken. Om half vier stonden we met de twee Duitsers op het busje naar Tikal te wachten. Adrian, onze Duitse insectenhater had het geluk dat hij op een grote steen zat die toevallig het dak was van het huis van een grote tarantula. De dagen erna heeft hij met een grote sprong deze steen overgeslagen.

Het Busje reed in ongeveer 45 minuten naar Tikal. Na een bak koffie zijn we met Louis, onze marathon lopende gids, naar een hoge tempel gesprint. In ongeveer 30 minuten hebben we 3 kilometer bergopwaarts een mooi plekje gevonden om de zon op te zien komen en de jungle te horen ontwaken. Het was magisch. Er waren ongeveer 30 mensen die allemaal muisstil zaten te wachten op de eerste zonnestralen waardoor zowel plant als dier automatisch wakker worden en de dag beginnen. Met de eerste zonnestralen kwam de brulapen tot leven. Ze heten niet voor niets brulapen, ze klinken net als leeuwen. De hele jungle door galmde dit verwoestende gebrul. Waarschijnlijk zeiden ze gewoon: “ mogguh Bob, bakkie leut” ? Maar het klonk heel indrukwekkend. Kort daarna vlogen de Tucans en de Papagaaien ons om de oren.

Tikal is ongeveer 700 voor Christus ontstaan. De Maya’s. Er worden twee redenen genoemd waarom de Maya’s zich hier gevestigd hebben: Tikal was op relatief vlak land boven het moeras gebouwd waardoor dit een zeer geschikte plek was voor de tempels, en de tweede reden was de overvloed aan flint. Flint is een steensoort die goed te bewerken was tot wapens en werktuigen, dit werd in die tijd ook als ruilmiddel gebruikt.
Louis leidde ons het hele complex door. Van tempel 4 naar tempel 2 en 3 en vervolgens naar het Gran Plaza waar je echt het gevoel krijgt dat de normale Maya arbeider hier rondliep. Nog voor 10 uur was de tour afgelopen. Precies op tijd. Het begon nu heel heet te worden en de ene na de andere bus vol toeristen kwam binnen stromen. Rond half twaalf lagen we weer in het meer.

Na twee nachten in El Remate zijn we naar Flores gegaan. Eigenlijk naar Isla de Flores, een klein eilandje in hetzelfde meer als we de dag ervoor nog in zwommen, maar dan helemaal aan de andere kant. Onze andere Duitse vriend Max had de dag ervoor al met de motor een rondje Flores gedaan en kon ons daarom meteen naar een chill guest house brengen. Voor 6 euro per nacht hadden we een eigen kamer met badkamer, best wel welkom na twee nachten pure primitiviteit in El Remate.

Flores is de plek waar bijna elke toerist bivakkeert om de tour naar Tikal te maken. Flores is een heel klein eiland. Je kan het rondlopen in 15 minuten. De vibe die Flores huisvest is heerlijk. Het hele eiland is rustig, vriendelijk en ontspannend. We besloten per direct om hier 5 nachten te blijven. Even bijkomen, ontspannen en de hitte uitzitten. We zijn in die vijf nachten het hele eiland niet afgegaan. Het was heerlijk.

Na ongeveer drie dagen kwam Amber samen met Lara uit Rio Dulce onze kant op. Amber reist precies de andere kant op van ons en Pam probeert al weken deze ontmoeting te regelen. Het is dus gewoon gelukt. Samen met Amber en Lara hebben we lekker twee dagen niet veel gedaan: zwemmen, kaarten, eten en drinken. Meer niet. Na het afscheid zouden Pam en Jurriaan de volgende dag de bus pakken naar Lanquin.

Helemaal bepakt en bezakt stonden we om 08.00uur klaar in 30 graden hitte. Om kwart voor 9 was er nog geen bus. De bus was ons vergeten op te halen. De moesten nog een nacht in Flores blijven, wat een straf op de heetste dag van het jaar. We hebben dus nog een dag met Amber en Lara opgetrokken. Op deze dag begon de heilige week voor Pasen. Pasen is hier zowat het grootste feest van het jaar. De hele week zijn er processies, optochten, kerkdiensten en vrolijke mensen die het hele land opfleuren. S avonds hebben we heerlijk op een marktje gegeten en de eerste geuren en kleuren van dit wonderlijke gebeuren mogen meemaken. Daarna hebben we Amber en Lara weer gedag gezegd.

De volgende ochtend reed de bus wel. We hebben de eerste 1,5 uur welgeteld 500m afgelegd. Er zaten teveel mensen in de bus, en het was niet duidelijk wie er niet in hoorde te zitten. Het geweldige organisatorische talent van de Guatemalteekse bevolking handelt dit simpele klusje in ongeveer twee uur af. We hadden dus genoeg tijd om nog een keer afscheid te nemen van Amber en Lara, want nadat we op het punt stonden om echt te vertrekken kwamen zij het hostel net uitgelopen.

De busrit duurde ongeveer 8 uur. Een heerlijke tocht diep het binnenland in. We zitten nu in de bergen. Het hostel: Zephyr Lodge, heeft geen gordijnen. De zon is je wekker. Het is hier prachtig. Je kan douchen met uitzicht op de berg. Als je om je heen kijkt dan zie je alleen maar groen, water en ontspanning. Bizar, hoe snel dit gevoel went.

Gister hebben de must do tour naar Semuc Champey gemaakt. Na 45 minuten door de bergen in de achterbak van een halve truck te hebben gestaan kwamen we aan bij de grotten. In de grot hebben we gezwommen, geklommen en geklauterd met een kaars in je hand. Een erg leuke tocht waar we elkaar moesten helpen om verder te komen. Smalle doorgangen, hoge ladders en diep water maakte dit uitstapje geen walk in the park. Na deze grotten tocht was er een grote touw slinger waar je mee de rivier kon inspringen. Een kleine uitdaging? Dat viel Jurriaan toch vies tegen toen hij de eerste keer ongeveer vijf meter boven het water met hoge snelheid de slinger los moest laten. Met een halve duik ging het net goed, geen belly flop. De tweede keer zag er gelukkig beter uit. Net voor de lunch was er nog tijd om “ even “ van de brug af te springen, 11 meter boven het water. Ook dit klusje geklaard.

Na de lunch begon de echte tocht naar Semuc Champey. Semuc is beroemd voor zijn 300m lange natuurlijke limestone brug. Boven op deze natuurlijke brug zijn natuurlijke water terrassen gevormd waar je prachtig kan zwemmen. Maar om daar te komen moesten we wel even over de berg heen via het uitkijkpunt. Dit klusje viel vies tegen. Grote lompe stappen, gladde stenen en een diepe afgrond maakte deze tocht tot een goede work-out. Maar het resultaat was het waard. Een ongelofelijk mooi uitzicht op dit natuurlijke wonder hadden we niet willen missen.

Morgen vertrekken we Antiqua. Hier gaan we ons 4 dagen lang onderdompelen in de heilige week en Pasen. Het schijnt echt de tijd van het jaar te zijn om in antiqua te zijn. Dit hebben we geweten ook met hostels boeken. Ongeveer twee weken voor Pasen zit alles al vol. We hebben dit gelukkig op tijd ontdekt en we hebben